بررسی اثر ویژگی‌های شخصیتی(وجدان و توافق‌پذیری)، احساسات-تفکر و ریسک‌پذیری بر قضاوت حسابرس با توجه به نقش میانجی خودکارآمدی

هدف: ابعاد شخصیت در تصمیم­گیری افراد موثر می­باشد و می­تواند قضاوت حسابرس را تحت الشعاع قرار دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط وجدان، توافق­پذیری، احساسات-تفکر و ریسک­پذیری با قضاوت حسابرس  با توجه به نقش میانجی خودکارآمدی است. روش:پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده، توصیفی همبستگی است. 380 نفر از حسابرسان مشغول به کار در رده­های حسابرس ارشد و بالاتر بعنوان نمونه در دسترس انتخاب گردید. روایی و پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل اکتشافی داده­ها و معادلات ساختاری استفاده شد. یافته­ها:یافته­های پژوهش نشان داد توافق پذیری رویکردی موجب کاهش و توافق پذیری اجتنابی موجب بهبود کیفیت قضاوت حسابرسان می­گردد. هم­چنین نتایج نشان داد حسابرسان با تیپ شخصیتی متفکر در مقابل احساسی قضاوت حرفه­ای تری دارند. ریسک پذیری نتیجه­مدار موجب کاهش و ریسک پذیری نامعین موجب بهبود کیفیت قضاوت حرفه­ای حسابرسان می­شود. علاوه براین تمام ابعاد شخصیت (به جز وجدان) با واسطه خودکارآمدی حرفه ای بر قضاوت حسابرسان تأثیر معنی داری داشت. نتیجه­گیری: نتایج دلالت بر نقش شخصیت در قضاوت حسابرسان دارد. ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی در این ارتباط ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ را اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﻨد لذا باید در بهبود فرآیند حسابرسی به این عوامل توجه نمود. دانش­افزایی: پژوهش حاضر نخستین بار در ایران نقش واسطه­ای خودکارآمدی بر ارتباط بین وجدان، توافق­پذیری، احساسات-تفکر و ریسک­پذیری با قضاوت حسابرسان ‌را مورد بررسی قرار داده است. یافته های پژوهش به توسعه ادبیات حوزه رفتاری حسابرسی و نظریه های مربوط به آن کمک می کند.